Zmiana rejestru w klarnecie może znacząco wpłynąć na brzmienie i możliwości instrumentu. Zgodnie z badaniami fizyka Arthura H. Benade’a, optymalnie zaprojektowany rejestr o mniejszej niż standardowa średnicy może zminimalizować ostrość dźwięku na krańcach skali, spowodowaną przez otwór rejestru. Dzieje się tak, ponieważ mniejszy rejestr redukuje niepożądane turbulencje i lokalne zaburzenia w obrębie otworu.
Benade w swojej książce „Fundamentals of Musical Acoustics” zaproponował empiryczny wzór wiążący długość i średnicę rejestru. Pozwala on określić optymalny rozmiar rejestru dla konkretnego klarnetu. Zastosowanie mniejszego rejestru wymaga również oddzielnego mechanizmu automatycznego dla funkcji rejestru i dźwięku H, co poprawia jakość tego dźwięku.
Kolejnym ważnym aspektem konstrukcji rejestru jest jego umiejscowienie. Aby uniknąć turbulencji, rejestr powinien wystawać jak najmniej do wnętrza otworu. Oznacza to, że powinien być umieszczony z boku lub na górze korpusu, tak jak w klarnetach niemieckich lub starszych konstrukcjach systemów Alberta i Boehma.
Użycie mniejszego rejestru ma również implikacje dla konstrukcji ustnika. Klarnet z wąskim otworem i mniejszym rejestrem może wymagać ustnika o większym otworze, aby skompensować spłaszczenie dźwięków altissimo. Z kolei zbyt duży rejestr w standardowym klarnecie często wymaga zmniejszenia otworu ustnika, aby obniżyć dźwięki wysokie do akceptowalnej wysokości. Równowaga między rozmiarem rejestru a ustnikiem jest kluczowa dla uzyskania optymalnego brzmienia i sprawności instrumentu. Zmiana rejestru w klarnecie wymaga wiedzy specjalistycznej i powinna być przeprowadzona przez doświadczonego technika naprawy instrumentów.
