Wiele osób myli psy wsparcia emocjonalnego (ESA – Emotional Support Animal) z psami asystującymi. Psy asystujące są szkolone do wykonywania określonych zadań, które pomagają osobom z niepełnosprawnościami, podczas gdy psy wsparcia emocjonalnego zapewniają komfort psychiczny poprzez swoją obecność. Przepisy jasno regulują prawa dostępu psów asystujących do miejsc publicznych, ale nie dotyczą psów wsparcia emocjonalnego.
Zgodnie z Amerykańską Ustawą o Rehabilitacji i Ustawą o Osobach Niepełnosprawnych (ADA), tylko psy asystujące mają prawo wstępu do miejsc publicznych. Psy wsparcia emocjonalnego nie posiadają tego prawa. Wydawanie przez niektórych lekarzy zaświadczeń zezwalających psom wsparcia emocjonalnego na przebywanie w miejscach publicznych jest niezgodne z przepisami.
Psy wsparcia emocjonalnego nie przechodzą specjalistycznego szkolenia i mogą powodować zakłócenia w miejscach publicznych, takich jak szpitale, co wpływa na pracę psów asystujących i bezpieczeństwo innych osób.
Personel medyczny, zwłaszcza w placówkach opieki zdrowotnej dla weteranów, powinien być przeszkolony w zakresie różnic między psami asystującymi a psami wsparcia emocjonalnego. Powinien znać odpowiednie przepisy i udzielać pacjentom prawidłowych informacji na temat praw i obowiązków związanych z posiadaniem psa wsparcia emocjonalnego.
Psy asystujące przechodzą rygorystyczne szkolenie, aby spełnić wysokie standardy. Muszą wykonywać konkretne zadania wspierające osoby z niepełnosprawnościami. Na przykład, psy przewodniki dla osób niewidomych, psy sygnalizujące dźwięki dla osób niesłyszących lub psy asystujące w poruszaniu się dla osób z niepełnosprawnością ruchową.
Weterani potrzebujący psa asystującego powinni dokładnie zapoznać się z przepisami i standardami szkolenia. Mogą sami szkolić swoje psy lub skorzystać z usług profesjonalnych organizacji szkolących psy asystujące. Konieczna jest weryfikacja i ocena umiejętności psa, aby upewnić się, że spełnia on wymagania i będzie skutecznie pracował.
Istnieje wiele wiarygodnych źródeł informacji na temat psów asystujących i psów wsparcia emocjonalnego, takich jak Międzynarodowe Stowarzyszenie Psów (ADI) i Amerykański Klub Kynologiczny (AKC). Weterani i personel medyczny powinni korzystać z tych źródeł, aby uzyskać dokładne i kompletne informacje. Należy unikać stron internetowych oferujących „Certyfikaty dla psów asystujących” bez odpowiedniej autoryzacji, często służących jedynie celom oszustwa. Certyfikacja psa asystującego nie jest wymagana przez prawo, chyba że weteran otrzymał psa asystującego za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Weteranów.
